Za naszą granicą zadbano o uczucia najbardziej prześladowanej grupy społecznej. Od przyszłego roku w Czechach zacznie obowiązywać nowe prawo, które...
Chorujący potrzebują wspólnoty, nie rynku. Ale rynek nie odda tak intratnego biznesu bez oporu. To gigantyczny przemysł, który nie będzie na...
Jak nie przegrać wyzwolenia?
Gdzie tkwi tajemnica nieustannej popularności myśli Frantza Fanona? Ten pochodzący z Martyniki działacz algierskiego...
Demokracja w wydaniu liberalnym się kończy. Jeśli nie chcemy jej oddać prawicy, musimy odzyskać politykę – sporną, emocjonalną i odważną. Czas...
Jak wytłumaczyć, że ludzie nie są w stanie zrezygnować z części własnego komfortu, mając świadomość, że to niszczy przyszłość ich dzieci? Jak z...
Stało się. Po wielu dniach napięcia i wzajemnego ostrzału pomiędzy Izraelem Netanjahu wspieranym przez Trumpa, a Iranem ajatollahów - USA...
Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Doszło do powyborczego pata, gdy ani rządząca do tej pory centroprawicowa Partia Narodowa (NP) premiera Billa Englisha, ani Partia Pracy nie były w stanie rządzić bez koalicjanta. Bardzo wpływowe okazało się w tej sytuacji niewielkie populistyczne ugrupowanie Najpierw Nowa Zelandia (NZF).
Decyzję NZF o wejściu do koalicji z LP ogłosił w ub. czwartek lider tego ugrupowania Winston Peters. Jak tłumaczył, NZF stanęła wobec decyzji między "zmienionym status quo a zmianą" i postanowiła pójść w kierunku zmiany.
Koalicja LP i NZF będzie wspierana przez Partię Zielonych Nowej Zelandii (GPA).
Po wyborach niektórzy komentatorzy wskazywali, że koalicja LP, NZF i GPA teoretycznie jest możliwa, lecz raczej mało prawdopodobna.
37-letnia Ardern, która na czele Partii Pracy stanęła dopiero w sierpniu tego roku, będzie trzecią kobietą na stanowisku premiera Nowej Zelandii, po Jenny Shipley z NP (1997-99) i Helen Clark z LP (1999-2008). Będzie też jednym z najmłodszych szefów rządów w ostatnich latach na świecie. Z uwagi na młody wiek, szybki wzrost popularności oraz charyzmę porównywana jest do Justina Trudeau czy Emmanuela Macrona.
Ardern w jednej ze swych ostatnich wypowiedzi nazwała kapitalizm "całkowitym niepowodzeniem" i zacytowała dane dotyczące liczby bezdomnych oraz osób żyjących w ubóstwie jako dowód na to, że "rynek zawiódł" najbiedniejszych mieszkańców kraju.
Polityczka stwierdziła, że działania służące rozwojowi gospodarki "muszą się zmienić", tak aby wziąć pod uwagę "możliwości ludzi" i sprawić, aby życie każdego człowieka miało znaczenie. Zapowiedziała podniesienie płacy minimalnej, budowę tysięcy tanich domów oraz walkę z ubóstwem wśród dzieci.
W pierwszym wywiadzie udzielonym już jako premier-elekt Ardern podkreślała, że kapitalizm "zawiódł jej naród". Jeśli setki tysięcy dzieci żyją w domach, w których brakuje środków, by przetrwać, to jest to całkowita porażka. Jak inaczej to opisać? - pytała.
Czy rynek zawiódł nasz naród? Tak - dodała, odnosząc się do słów ustępującego premiera, Billa Englisha, który zwracał uwagę na wzrost gospodarczy kraju i nadwyżkę budżetową, jaką zostawia kolejnej ekipie. Jak można mówić o sukcesie, gdy osiągamy wzrost na poziomie ok. 3 proc. (PKB), ale jednocześnie mamy największy wskaźnik bezdomności wśród krajów rozwiniętych? - pytała.
Ardern podkreśliła, że polityka kraju musi uwzględniać fakt, iż ludzie powinni być w stanie zarobić na utrzymanie swojej rodziny i prowadzić "znaczące, satysfakcjonujące życie".
fot. Wikimedia Commons
